هنگ کنگ امنترین منطقه جهان است
ایران با درنظر گرفتن شاخص های 10 گانه امنیت ملی و ایمنی شخصی، در رده 125 جهان قرار دارد این درحالی است که نسبت به سال گذشته شش پله بهبود را شاهدیم.
هنگ کنگ امنترین منطقه جهان است
ایران با درنظر گرفتن شاخص های 10 گانه امنیت ملی و ایمنی شخصی، در رده 125 جهان قرار دارد این درحالی است که نسبت به سال گذشته شش پله بهبود را شاهدیم.
به گزارش «پارسینه»، این رتبه بندی بر اساس ۲۴ شاخص مختلف از جمله نرخ قتل، هزینه های نظامی، درک مجرمیت و سطوح ترورسیم انجام شده است. با ترکیب این ۲۴ شاخص، عددی به دست می آید که «شاخص صلح جهانی» (GPI) خوانده می شود و هر چه این عدد کوچک تر باشد، کشور امن تر شناخته می شود.
باتوجه به حوادث اسفناک اجتماعی، نزاع، درگیری فیزیکی، قتل، تجاوز وقوع بسیاری از چنین فجایعی بدون مقدمه و نیت و برنامه ریزی قبلی بوده است، و صرفا عصبانیت لحظهای و از دست دادن عنان اختیار، و عدم توانایی در مهار خشم عوامل اصلی آنها قلمداد میشود. قتل یک دختر دانشجو در روز روشن، حمله به قویترین مرد ایران و جهان، خشونتهای خانوادگی، آزارهای کودکان توسط والدین و ناهنجاریهای مشابه، بدترین نتیجه افزایش خشونت و عدم توانایی در مهار خشم در جامعه است.
بررسیهای کارشناسانه خیلی واضح مشخص کرده که عمده دلیل رفتارهای جابرانه و خشن، این است که مهاجم، چیزی را میخواهد، خواستهای دارد که به نظر او برای رسیدن به آن راه و روش دیگری، جز دست زدن به خشونت وجود ندارد یا نمیداند وجود دارد.
باورش سخت است اما همه این آدم ها دارند به هم «پرخاشگری» می کنند. یکی با دستش، یکی با پایش، یکی با کلمه هایش، یکی با صدایش، یکی با وارونه کردن کلمه هایش. این پرخاشگری ها هم تبعات دارد. برای یکی این تبعات زود اتفاق می افتد، برای یکی دیر.
خلاصه اگر کسی می خواهد ماهرانه زندگی کند، باید روی خشمش لگام بزند و نگذارد خشمش با پرخاشگری بلند شود. برای این کار اول می خواهیم حرکت پرخاشگرانه را با دور خیلی کند ببینیم و از زوایه دید یک پرخاشگر ببینیم چه اتفاقی دارد می افتد. مثل همیشه راه حل ها را هم می گذاریم آن ته ردیفش می کنیم.
بگذارید قبل از هر چیز تکلیفمان را با دو تا کلمه که در این متن زیاد از آن استفاده می کنیم مشخص کنیم: خشم و پرخاشگری. احتمالا خیلی از ما فکر می کنیم این دو تا یکی هستند اما اینطور نیست. خشم یک هیجان طبیعی است. همه ما احساس خشم را تجربه می کنیم. حالا بعضی وقت ها شدید، بعضی وقت ها خفیف اما پرخاشگری یک رفتار است.
ما ممکن است خشمگین شدن یک نفر را نبینیم اما حتما پرخاشگری اش را می بینیم. پرخاشگری یعنی کاری که باعث صدمه دیدن خودمان یا دیگران یا اشیا می شود. معلوم است که در مورد خودمان یا دیگران این صدمه حتما فیزیکی نیست.
حتما تا حالا فهمیده اید که همیشه خشمگین شدن به پرخاشگری منتهی نمی شود. پرخاشگری فقط یکی از نتیجه های محتمل خشمگین شدن است، اصلا در این مطلب می خواهیم بگوییم چطور می شود خشمگین شد اما پرخاشگری نکرد.
احتمالا تا می گویند پرخاشگری شما یاد درگیری های فیزیکی می افتید اما ابتدایی ترین تقسیم بندی پرخاشگری، تقسیم آن به کلامی وبدنی است. یعنی ما بعضی وقت ها با کلمه و بعضی وقت ها با فیزیکمان به خودمان یا دیگران ضربه می زنیم. دومین تقسیم بندی، مستقیما یا غیرمستقیم بودن پرخاشگری است.
آیا ما مستقیم به طرف مقابل ضربه می زنیم یا غیرمستقیم؟ سومین تقسیم بندی هم فعال و منفعل بودن پرخاشگری است. در پرخاشگری فعال ما یک کار را انجام می دهیم و پرخاشگری می کنیم اما در پرخاشگری منفعل ما با انجام ندادن کاری اعصاب دیگران را به هم می ریزیم. مثلا با جواب ندادن به تلفن. با این حساب می شود چندین نوع ترکیبی از پرخاشگری را ردیف کرد: